Anubis 2012 Anubis, god van de dood, mummificatie, angst  en macht. Isis, in tweeën gedeeld, voldoet aan de verwachtingen, zoals het hoort en ziet niet de maan
De Maan 2014 Door het raam vliegen de angsten weg. Anubis sluipt naar de sterren, want daar heerst verstarring - onderdeel van een drieluik aan twee kanten beschilderd ( een zesluik dus ) - de ommezijde heet Licht aan de horizon -  als de luiken dicht of half gesloten zijn ontstaat er nog een andere fase van het schilderij.  
De Maan ( luiken gesloten ) 2014 - onderdeel van een drieluik aan twee kanten beschilderd ( een zesluik dus ) - de binnenzijde heet Licht aan de horizon -  als de luiken dicht of half gesloten zijn ontstaat er deze andere fase van het schilderij
De Maan 2014  Het maanzegel wordt doorbroken.  Isis richt zich op, en de deur gaat open voor een licht aan de horizon Zie vorige afbeeldingen
Licht aan de horizon (onderdeel zesluik met De Maan) 2014   Vuur wordt de lucht in geslingerd, breekt met moeite door en jaagt de duisternis weg. In het ontwakende zonlicht ziet Isis de jakhals, die de schatkist met angsten bewaart  (Zie hiervoor. onderdeel van een zesluik)
Ochtendgloren 2006 Het licht ,eens gevangen in de duisternis van emoties, bevrijdt zich. Isis, godin van het ochtendgloren, verdrijft de angst met de ratelaar .
Ontwakend licht 2012 Uit de diepten van Isis' buik welt een bron van een zon  Een zon, die glimlacht.
Uit 't hart (het luikje open) 2008 De scarabee vliegt omhoog, met de zon, die een graal geworden is
Uit 't hart ( het luikje gesloten) 2008 (Op het luikje staat de witte lelie en het Ankh-teken, symbool van nieuw leven.)
Tevoorschijn 2010 Het luikje dicht. Ongenaakbaar, onaantastbaar ideaalbeeld
Tevoorschijn 2010 Het starre beeld veranderd langzaam in een gewone bijzondere man met een vriendelijk gezicht detail met luikje open
Overstijging 2011 Losgekomen, als een stuwmeer komt een explosie, een golf  van zijn. Gelijk een phoenix uit haar as, is zij wie zij is en is het zoals het is
Het hoogste licht 2008 Alles stroomt, alles gaat vanzelf. Het hoogste licht in het diepst van de zomer
De grote stilte 2004  In de woestijn van de stilte, de passie verdwenen. Horus neemt je mee. Het hart wordt gewogen, en te zwaar bevonden.
De grote stilte 2004  De zon breekt in tweeën en het landschap wordt stil. Onderdeel van zesluik (De grote stilte - Luchtspiegelingen)
Luchtspiegeling (onderdeel van zesluik met De grote stilte) 2013 Tussen twee halve zonnen, in niemandsland, ontmoet Anubis (ijdel, oppermachtig) in de leegte, slechts zijn spiegelbeeld, als een luchtspiegeling in de woestijn. Dit drieluik is onderdeel van een zesluik en is de ächterkant van De grote stilte
De laatste zonnestralen 2005 Langzaam verdwijnt de zon, opgloeiend in warmrood goud van verlangen
Sterrenhemel 2006 verstarde beelden, paden, die te vaak betreden zijn. Aan de hemel lichten één voor één de puntjes op, als duizend zonnen verweg.
De Weg 2004 step by step
Een ander perspectief 1990 Kleurige speelse vormen jongleren rondom de poort,
Doorkijk 1999 Opgeklaarde lucht schuift als een maan langs de donkere hemel, is als een gat in de wolkenlucht. Zware donkere wolken, bleken slechts kleine schapenwolkjes.
Waterstroompje 1995 Diep weg welt een bron, zachtjes begint het te stromen.
Poort naar zomer 1997 Zachte ronding, warm geworden, vloei ik samen met jou, leven
Waaiers 1999 Zon, zomerzon. Wind, zomerwind. Zorgeloze zomerdromen.
Tegenstromen 1996 Tegenstromen vertragen het zwemmen. De dalende zon tovert duizenden kleuren. Onder de waterspiegel schemeren ronde stenen.

Hilde van Eijk , geboren  te Willemstad Curacao, maakt schilderijen en aquarellen. Haar schilderijen gaan vaak vergezeld van gedichten.

Opleiding: Academie voor beeldende kunsten Artibus te Utrecht.

Technieken: olieverf, alkydverf, eitempera en aquarel.

Werkwijze: gladde oppervlakten van vele verfijnd geschilderde dunne glacislaagjes over elkaar, worden soms afgewisseld met ruwe structuren . Daartoe wordt b.v.door de verf zand of marmerpoeder gemengd, oftewel verfrollertjes of een paletmes gebruikt. Zo  worden water,  lucht, of een vlinder heel dun en transparant weergegeven, terwijl rotsen en zand een grove structuur krijgen. Soms worden gedeelten van het schilderij geschuurd om het een verweerder uiterlijk te geven.  Ook bij de aquarellen wordt geëxperimenteerd met de oppervlaktehuid, b.v. door het gebruik van zout.De nuances zijn verfijnd en de toetsen zijn zodanig gezet, dat ze emoties of een bepaalde sfeer versterken.

  Steeds is er het zoeken naar balans en evenwicht, maar ook het vuur van het beleven van  schoonheid van vorm en kleur. De kleuren ogen natuurlijk en een beetje "bestorven", Daarom is voor sommige schilderijen de eitemperatechniek gebruikt : Hiervoor worden natuurlijke pigmenten gemengd met een eitje.

Het werk is een synthese van realistische en figuratieve elementen.

Passepartout en lijst dragen bij aan hetgeen uitgedrukt moet worden. Ook zit er soms een  schilderij in een schilderij of gaan er luikjes open en dicht, waardoor het verandert.

De contouren zijn zacht, de beelden fantasierijk, mystiek en symbolisch. Je zou het “verdroomd realisme” kunnen noemen.